Een verstandige en ervaren buurman

Het was een prudente oude man: 'mijn gepensioneerde buurman'. In mijn beleving was het een waar genoegen om zo nu en dan eens een gesprekje met hem te hebben. Want hij wist zoveel. En wat hij wist, wist hij dan ook vaak nog op indrukwekkend interessante wijze naar voren te brengen.

'Is het niet erg vervelend om zo oud te zijn?' vroeg ik op zeker moment aan die oude man, die duidelijk moeite had om uit zijn stoel overeind te komen.

'Och ja, zei toen die oude en zo fragiel ogende man, 'het levert wel problemen op om oud te zijn. Maar in mijn beleving is het toch ook heel erg fijn. Want het is mij toch maar mooi gelukt om oud te worden. En dat is jou beslist nog niet gelukt'.

'Vind je dat niet erg vervelend?, vroeg hij daarna aan mij.'

'Ja, maar ik ben nog zo jong', antwoordde ik hem toen'. 'En u bent al zo oud! Ik heb eigenlijk een beetje medelijden met u'.

Daarop antwoordde de oude man: 'Ik ben óók jong geweest. Ik weet hoe jij je voelt. Maar jij bent nooit oud geweest. Jij weet dus niet hoe fijn het is om oud te zijn. Hoe fijn het wel niet is om zo lekker lang te leven. En om daardoor nu zoveel te weten. Om ál met ál zoveel ervaring te hebben opgedaan'. 'En weet je?', zei die oude man toen verder, 'toen ik nog zo jong was als jij nu bent, waren heel veel andere mensen in mijn omgeving oud. Dat vond ik toen best wel vervelend. Maar nu ik oud ben, zijn bijna alle andere mensen jong. En dat is toch best wel fijn om mee te maken. Al die jonge mensen om je heen. Al die jonge mensen die ík zoveel zou kúnnen bieden. Die ík zou kunnen helpen met het oplossen van veel van hun problemen. Als zij daartoe bij mij zouden komen. Als zij mij dát tenminste zouden vragen'.