Afbeeldingen van vrouwen

De frequentie waarop men tegenwoordig vrouwen ziet staan afgebeeld op foto's en tekeningen, is erg groot. Opvallend veel groter dan die waarop men mannen ziet staan afgebeeld. Er is blijkbaar een merkwaardige voorkeur voor het afbeelden van vrouwen. Ditzelfde doet zich bij meisjes voor. Het lijkt soms wel dat mannen en jongens er niet toe doen. Men hoeft bijvoorbeeld maar een willekeurig tijdschrift, of een willekeurige reclamefolder op te pakken, of dit verschijnsel doet zich in flagrante proporties voor. Ook voor de televisie, of op de flim, ziet men overduidelijk dit verschijnsel. Mensen van het mannelijk geslacht komen veel minder frequent en veel minder lang in beeld dan mensen van het vrouwelijk geslacht. En het gaat dan niet slechts zozeer alleen maar om een mooi ogend plaatje te maken. Want in veel van de gevallen is het nauwelijks van belang om een zo aantrekkelijk mogelijk plaatje af te beelden. Het is blijkbaar een ingesleten gewoonte van illustratoren om juist mensen van het vrouwelijk geslacht te gaan afbeelden.

'Hoe komt dat toch?', kan men zich gaan afvragen. "Komt dat omdat er meer mannelijke dan vrouwelijke illustratoren zijn? En omdat mannelijke illustratoren veel liever vrouwen afbeelden dan mannen. Dat zou best eens kunnen! Maar het lijkt er op dat ook vrouwelijke illustratoren veel vaker vrouwen afbeelden dan mannen. Vrouwen zijn blijkbaar hun preferente afbeeldingsobject. Net als meisjes overigens. Het wordt tijd dat het mannelijke deel van de mensheid hiertegen in opstand komt. En dat zij gaan eisen dat zij daarin positief gediscrimineerd gaan worden. Net als het vrouwelijke deel van de mensen nu.

Dat de positieve discriminatie van meisjes zich al op heel jonge leeftijd voordoet, ziet men al in kranten-, of in tijdschriftartikelen over heel jonge kinderen. Op een willekeurige foto van een groepje kleuterklas-kinderen staan bijna per definitie meisjes afgebeeld. Net alsof er in die kleuterklas in het geheel geen jongentjes aanwezig zijn. Een deel van de verklaring van dit afkeuringswaardige verschijnsel is overigens te vinden in het feit dat menige jongen, of menige man, er een hekel aan heeft om voor een foto of iets dergelijks te gaan poseren. En toegegeven: het mannelijk deel van de mensheid weet vaak ook niet hoe het zich zal moeten gaan gedragen wanneer er een afbeelding zal worden gemaakt. Voor de mannelijke mensen is het vaak ook onbegrijpelijk hoe vrouwen en meisjes het toch altijd zo gemakkelijk voor elkaar krijgen om heel mooi te worden afgebeeld. Het lijkt er soms op dat vrouwen en meisjes maar een innerlijke knop hoeven om te draaien om zo mooi mogelijk te worden afgebeeld.

Daar komt bij dat vrouwen en meisjes geen enkele gêne lijken te hebben om te worden afgebeeld. Zij lijken er trots op te zijn om de gelegenheid te krijgen om zo mooi mogelijk te worden afgebeeld. In dergelijke gevallen gaan jongens vaak 'klieren'. Bijvoorbeeld door gekke gezichten te gaan trekken. En ja, vrouwen en meisjes hebben vaak reeds een dergelijk mooie uitstraling, dat zij al bij voorbaat de gunstige omstandighden hebben, waaronder zij mooier dan jongens zullen worden afgebeeld. Maar om daar als illustrator dan zo opzichtelijk gebruik van te maken, door vrijwel alleen vrouwen en meisjes voor hun illustraties te gebruiken, gaat een brug te ver.

Een factor die hierbij ook speelt is bijvoorbeeld het feit dat in verhalen in boeken en in tijdschriften jongens en mannen vaak een veel minder positieve rol krijgen toebedeeld dan vrouwen en meisjes. Jongens en mannen krijgen dan vaak de rol van 'kwade genius' toebedeeld. Oppervlakkig gesproken maakt dat misschien niet al te veel uit, maar onbewust blijft er dan toch iets hangen van het zich voordoen van de manifestatie van een ongewenst creatuur. Hoe invloedrijk iets dergelijks is, ziet men bijvoorbeeld ook aan het feit dat veel mensen tegenwoordig een gezinnetje met enkele dochtertjes prefereren boven een gezinnetje met enkele zoontjes. Alhoewel men als jonge vader van een gezinnetje met enkele dochtertjes wél redelijk vaak te maken krijgt met de beschimpende opmerking dat men blijkbaar geen jongens op de wereld weet te zetten. Tenminste van de wat oudere vrouwen uit de familie. Maar mogelijk komt dat vanouds slechts voort uit de zorg dat de familiestamboom dan tot een einde komt. Dit omdat de familiestamboom zich vanouds via de mannelijke lijn voortzet. Namelijk in een zogenaamde patrilineaire reeks.