De punten waarop vrouwen en mannen onderling zouden variëren.

Wanneer men aan kinderen vraagt waaraan zij kunnen zien of een kind een meisje dan wel een jongen is, krijgt men steevast te horen dat zij dat aan het haar zien. "Want meisjes hebben lang haar", zeggen zij dan, "en jongens hebben kort haar". Dat antwoord verbaast dan min of meer wel, immers niet alle meisjes hebben lang haar, (en van de andere kant) ook niet alle jongens hebben kort haar. Toch lijkt het voor kinderen geen enkel probleem te zijn om te bepalen of andere kinderen van het vrouwelijke geslacht, dan wel van het mannelijke geslacht zijn. Mogelijk komt dat mede doordat kinderen, bij hun twijfel daaraan, geen enkele gêne zullen ervaren om dat op zeker moment ronduit aan die betreffende kinderen te vragen.

Toch is zondermeer duidelijk dat de haardracht van een kind, dan wel van een volwassene, van groot belang is bij de eerste inschatting of iemand een meisje of een jongen is, dan wel een vrouw of een man. Meisjes (en volwassen vrouwen) die de pech hebben dat zij door een ziekte op zeker moment volledig hun haar kwijt raken, blijken in die situatie dan ook opvallend veel op een jongen (respectievelijk een man) te lijken. Het typerende verschil in uiterlijk tussen mensen van het vrouwelijk geslacht, ten opzichte van mensen van het mannelijk geslacht, lijkt dan voor een belangrijk deel te zijn verdwenen.

In het algemeen raken vrouwen eerder geïmponeerd door de verleidingen van mannen, dan van die van vrouwen. Maar als zij er zelf als een man uitzien, vinden zij dat heel erg. Na afloop van de Tweede Wereldoorlog werden sommige vrouwen, als straf voor hun vermeende relatie met een man uit het kamp van de vijand, volledig kaal geschoren. Toen ik dat als kind gewaar werd, vond ik dat voor die vrouwen nauwelijks een straf. "Want wat is er nu zo erg aan om kaalgeschoren te worden?", dacht ik. "Dan hadden zij het wel veel slechter kunnen treffen". De geschiedenislessen op school waren soms een hel, wat betreft de gewaarwording van de gruwelen die mensen elkaar soms plegen aan te doen. Het kaalscheren als straf voor vrouwen, leek mij dan ook een buitengewoon humane straf te zijn. Maar blijkbaar staan vrouwen daar heel anders tegenover dan mannen.

Vrouwen zijn over het algemeen veel beter dan mannen in staat om over hun situatie te klagen. Dat vermogen maakt die vrouwen sterk in situaties waarin het aankomt op geloofwaardigheid. Mannen kunnen meestal moeilijk op tegen het medelijden dat vrouwen op hun eigen slimme wijze bij andere mensen weten op te wekken. Van een man wordt min of meer verwacht dat hij zich stoer gedraagt. Daar hoort klagen duidelijk niet bij. Het feit dat mannen niet gauw klagen, verzwakt de man echter opnieuw in situaties waarin het aankomt op geloofwaardigheid. Een vrouw wordt tegenover een man algemeen als de fysiek zwakkere persoon beschouwd. Dat feit verzwakt de positie van de man nogmaals in situaties waarin het aankomt op geloofwaardigheid. Vooral in situaties waarin sprake is geweest van fysiek geweld. De positie van een vrouw is in dat soort situaties ook niet te benijden. Dat voelt iedereen van nature haarscherp aan. En ook daardoor wordt een vrouw dan veel eerder dan een man geloofd. In intieme relaties zijn vrouwen echter minstens zo gewelddadig als mannen. En zij zijn bij onderlinge ruzies binnen die relaties, veel meer dan mannen, geneigd naar wapens te grijpen. Binnen relaties zijn vrouwen ook meer dan mannen geneigd tot treiteren; tot vernederen en tot saboteren van hun partner.

Veel vrouwen hebben één, of zelfs meerdere, vriendinnen. Veel mannen hebben ook vriendinnen. Maar zij beperken zich, heel verstandig, meestal tot één. Vrouwen hebben dus meestal wel één, of zelfs meerdere, vriendinnen. Maar ze hebben bovendien toch meestal ook een vriend. Daar ontbreekt het heel veel mannen aan. De positie van een man is dan ook zwak als het tot een echtscheiding komt. Een man zal, bij echtscheiding, zijn verlies vaak in alle eenzaamheid verwerken. Maar vrouwen gaan daar onderling over praten. Dat ontaardt dan meestal zelfs in geroddel. Ook dat verzwakt de positie van de man, want hij kan zich er dan niet tegen verdedigen. Een man zal in die situatie ook al gauw meer weerstand ervaren om zijn vrouw tegenover andere mannen zwart te gaan zitten maken. Dat ook nog!

Maar als de relatie tussen een vrouw en een man nog goed is, is het juist de man die in aanwezigheid van zijn vrouw, zich tegenover andere mannen laagdunkend over haar uitlaat. Hij doet dat dan wel in de vorm van humor, maar die humor is dan natuurlijk volkomen misplaatst. Dat doet een vrouw in diezelfde situatie juist weer veel minder vaak. Daar past zij meestal wel voor op. Behalve dan wanneer zij onder haar vriendinnen is. Dat is tactisch goed bedacht van vrouwen, want dan kunnen mannen zich niet tegen die aantijgingen verdedigen.

Bij kinderen ziet men dat de meisjes veel meer aandacht, bewondering en ondersteuning krijgen dan de jongens. Dat veroorzaakt dat het zelfvertrouwen van de meisjes al gauw veel groter is dan dat van de jongens. De kans dat meisjes opgroeien tot vrouwen met veel zelfvertrouwen is daardoor ook veel groter dan bij jongens het geval is. Jongens voelen haarfijn aan dat zij erg hun best moeten doen om ook enige aandacht van andere mensen te krijgen. De strijd die dat oproept, heeft onder andere vaak tot gevolg dat jongens een veel moeilijker pubertijd krijgen dan de meisjes. Een relatief groot deel van de jongens (en mannen) zal dan de neiging krijgen om wraak op de mensen te nemen. Dat verklaart, althans voor een deel, het veel grotere aandeel van mannen in de misdaadstatistieken (ongeveer 91%).

Maar ook al zijn de levenservaringen van mannen, in vergelijking met die van vrouwen veel minder positief, er is voor mannen echter vaak wel een onbetwist gevoel van acceptatie door andere mannen. Mannen hoeven niet echt te strijden voor hun positie binnen een groep mannen. Dit in grote tegenstelling tot bij vrouwen. Vrouwen lijken juist in een constante onderlinge concurrentiestrijd te verkeren. Tenminste voor zover zij zich niet door andere omstandigheden bedreigd voelen worden. Vrouwen kunnen zich onderling het leven bijzonder zuur maken. Zij willen voor zichzelf vaak de mannen die ook bij andere vrouwen populair zijn. En zij zijn erg ijverig bezig om er steeds net iets mooier uit te zien dan de andere vrouwen. Mannen ervaren nauwelijks iets van een onderlinge concurrentiestrijd om de vrouwen. Want een man is wat dat betreft gauw tevreden. In hun ogen zijn immers heel veel vrouwen geschikt om veel beter te leren kennen. "Als ze maar lief is", zeggen mannen vaak. Voor mannen is dat een criterium wat van zeer grote waarde is. Een vrouw die zich dat niet goed realiseert, zal meer kans hebben om aan de zijlijn te blijven staan. Of aan de zijlijn te komen staan.

"Wat het aangaan van een relatie betreft, zal het initiatief niet teveel bij de vrouwen moeten liggen". Dat is een oude wijsheid die vaak heel verkeerd wordt begrepen. Deze oude wijsheid roept dan ook veel verzet op bij de vrouwen. "Want wij zullen toch zelf wel bepalen hoe wij het doen", is dan de reactie van de vrouwen. Een reactie die niet getuigt van veel inzicht in de redenen waarom het in een relatie tussen vrouwen en mannen zo ontzettend vaak misgaat. Maar waarom is het voor het verkrijgen van een langdurige relatie niet verstandig voor vrouwen om het initiatief te nemen, bij het aangaan van een relatie? Dat komt omdat een man dan al te gemakkelijk en op de verkeerde gronden zal gaan instemmen met het aangaan van die relatie. Dus zonder goed op te letten of het karakter van die betreffende vrouw voor hem wel zo geschikt is. Dat is de achtergrond van de oude wijsheid dat het beter is dat vrouwen niet teveel het initiatief moeten gaan nemen bij het aangaan van een relatie. Anders is de kans vrij groot dat die relatie op den duur minder stabiel blijkt te zijn.

Vrouwen kunnen onderling vaak wel een jaloersmakend goede verstandhouding hebben. Dat feit geeft die vrouwen als vanzelf een gevoel van bescherming en acceptatie. Het kudde-effect onder vrouwen is wat dat betreft hartverwarmend. Maar vrouwen kunnen ook ontzettend wreed voorelkaar zijn. In de tijd van de heksenvervolgingen werden juist die vrouwen te pakken genomen die zich, door hun gedrag, buiten de spreekwoordelijke "kudde" plaatsten. Hoe wraakzuchtig en wreed mensen dan tegen elkaar kunnen zijn, wordt men zondermeer gewaar als men over die geschiedenis leest. Vrouwen die zich (door hun gedrag) buiten de "vrouwen-kudde" plaatsen, worden soms zo intens gehaat dat dit voor hen tot levensgevaarlijke situaties kan leiden, zoals in het verleden onder andere tijdens de heksenvervolging te zien is geweest. Die haat is mogelijk voor een deel gestoeld geweest op de gedachte (of de ervaring) dat dergelijke (solitair levende) vrouwen een gevaar vormden voor juist die vrouwen die de zorg hebben voor een aantal kinderen. Als de vader van die kinderen op zeker moment belangstelling voor die solitair levende vrouwen zou hebben gaan vertoond, bracht dat de moeders van die kinderen in grote onzekerheid.

Net zoals vrouwen erg afhandelijk zijn van de trouw van hun mannen, zijn mannen ook afhankelijk van de vrouwen. Als een vrouw haar man verlaat, rest er voor een man een bijzonder leeg gevoel. Want in grote tegenstelling tot vrouwen, hebben mannen vaak geen vrienden waar ze dan op terug kunnen vallen. Voor het psychisch welbevinden van een man, is zijn vrouw van uitermate groot belang. In hun angst dat hun man het ooit met een andere vrouw zal gaan aanleggen, realiseren vrouwen zich vaak te weinig dat mannen veel meer van hen afhankelijk zijn, dan zij van de mannen. Behalve dan wanneer zij een gering (of groter) aantal kinderen hebben te verzorgen. Net zoals sommige vrouwen op zeker moment buiten de bescherming van de "kudde" gaan leven, gebeurt dat ook bij mannen. Mannen moeten dan in hun eentje proberen om nog wat van het leven te maken. Maar dit soort mannen vormen dan wel een gevaar voor de vrouwen. De positie van vrouwen is dan niet te benijden. Toch heeft de natuur aan vrouwen een beschermingsmiddel gegeven, waar ze in die omstandigheden van gebruik kunnen maken. Want vrouwen, zijn in tegenstelling tot mannen, in staat om erg luid te kunnen gillen. Dat is een effectief verdedigingswapen van vrouwen. Maar het brengt ook een gevaar mee voor vrouwen, als zij er tenminste niet bijtijds mee stoppen.

Een groot gevaar voor mannen in hun relatie met een vrouw, is dat vrouwen sterk geneigd zijn het voorelkaar op te nemen. Als een man het eenmaal bij de vrouwen heeft verbruit, zullen zij hem zeer moeilijk weer opnieuw gaan accepteren. Dat zal voor mannen dan ook de grootste reden zijn, om zeer voorkómend met vrouwen om te gaan. Het samenspannen van vrouwen, in dergelijke situaties, is voor een man een factor waar hij zeer goed rekening mee zal moeten houden. Niettegenstaande het feit dat het voor mannen vaak een eer is om zich niet tegen allerhande beschuldigingen te gaan verdedigen, zoals vrouwen heel gemakkelijk wel doen, is dat voor mannen een gevaarlijke gewoonte. Vooral wanneer die beschuldigingen vals zijn. Voor mannen is het erg oppassen om niet de dupe van valse beschuldigingen te worden. Een man moet in dat soort situaties beslist zijn trots overwinnen om zich niet tegen die valse beschuldigingen te gaan verdedigen.

Mannen hebben, zoals in brede kringen wordt aangenomen, veel meer de neiging om oplossingsgericht te denken. Als er een probleem is, zijn mannen sterk geneigd om naar een oplossing te zoeken. Terwijl vrouwen er in die situaties van genieten om het probleem onderling te gaan bespreken. Dat komt omdat vrouwen vaak de ervaring hebben opgedaan dat het bespreken van een probleem zeer goed werkt voor hun onderlinge verstandhouding. De vrouw die op zeker moment met een kant en klare oplossing voor het probleem komt aanzetten, ontneemt daarmee de andere vrouwen de mogelijkheid om met dat probleem te werken aan een verbetering van de onderlinge verstandhouding.

Mannen hebben zich in de loop van de jaren aangeleerd om niet al te opzichtig aandacht te schenken aan de wonderlijke vrouwelijke schoonheid. Mannen lijken wat dat betreft soms erg stoïcijns te zijn. Maar schijn bedriegt. Over het algemeen zijn mannen wel degelijk erg onder de indruk van de schoonheid en de liefelijkheid van vrouwen. Maar zij begrijpen heel goed dat, als zij al te opzichtige aandacht hebben voor de schoonheid van vrouwen, dat voor hen in het nadeel kan werken. Vrouwen die uitgesproken knap zijn, krijgen onder andere door dat feit betrekkelijk weinig aandacht van de mannen. En dat gegeven zorgt er dan vervolgens soms voor dat die vrouwen aan zichzelf gaan twijfelen. De voorzichtigheid van mannen ten opzichte van de vrouwlijke verlokkingen, blijkt bijvoorbeeld ook wanneer men mannen een zeer mooi aangeklede pop in handen geeft. Een pop met een mooie blouse en een aantal zeer sierlijke rokken over elkaar heen. Mannen zullen dan die pop een oppervlakkige blik gunnen en er verder zo weinig mogelijk aandacht aan schenken. Maar vrouwen bekijken een dergelijke pop vaak uitgebreid, zelfs tot onder de rokken. Die vrouwelijke ongeneerdheid en nieuwsgierigheid ten opzichte van het vrouwelijk schoon, is stuitend in de ogen van mannen. Die aparte eigenschap van vrouwen doet zich overigens lang niet alleen voor bij sierpoppen, maar ook in de intiemere contacten van vrouwen onderling.

Sommige mannen kunnen echter onder geheel andere omstandigheden ook bijzonder onwelgevoeglijk zijn. Namelijk in de bijzonder slechte acceptatie door die mannen van hun homoseksuele geslachtsgenoten. Dat loopt vaak de "spuigaten" uit. "Waar komt toch dat buitenproportionele afzetten van sommige mannen tegen hun homoseksuele soortgenoten vandaan?", vraagt men zich dan af. Mogelijk kan het antwoord op die vraag het beste met een zeer verhelderend voorbeeld van een andere situatie worden beschreven. Stel dat iemand in zijn woede te ver is gegaan en hij (onbedoeld) een moord heeft begaan. En stel dat die moordenaar en het slachtoffer in hetzelfde kleine dorpje wonen. En stel verder dat men grote moeite heeft te achterhalen wie de moordenaar is. Wat voor opties heeft die moordenaar dan om te voorkomen dat het door zijn gedrag gaat opvallen dat hij wel eens de moordenaar zou kunnen zijn. Om zichzelf dan al niet bij voorbaat als verdachte naar voren te schuiven, zal hij zich dan zoveel mogelijk tussen de mensen moeten gaan begeven. En zich dan, net als vele andere mensen, extreem vijandig over de eventuele moordenaar moeten gaan uitlaten. De moordenaar zal op die manier gaan trachten de aandacht van zichzelf af te wenden. Bij mannen, die zich extreem afzetten tegen het bestaan van homoseksualiteit onder mannen, doet zich allicht datzelfde verschijnsel voor als bij die moordenaar uit het hiervoor aangehaalde voorbeeld.

Een apart punt van verschil tussen vrouwen en mannen, is dat vrouwen over het algemeen veel meer interesse vertonen voor de verwikkelingen en de intriges die zich binnen gezinnen of binnen andere nauwe samenlevingsverbanden voordoen. Mannen hebben wat dat betreft iets van: "wat zal mij dat een zorg zijn?", maar vrouwen kunnen zich daar vaak met genoegen mee bezighouden. De reden dat vrouwen daar plezier aan beleven, komt ongetwijfeld weer grotendeels door het gegeven dat de aandacht voor dergelijke problemen de band onder vrouwen zal versterken. De populariteit voor het koninklijk huis, is voor een groot deel ook gebaseerd op de wijdverbreide interesse onder vrouwen voor de "ups en down" die zij over de personages van het koninklijk huis te weten zijn gekomen. Natuurlijk zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen wat dat betreft niet zo zwart-wit als hier gesteld lijkt te zijn. Er zijn immers ook wel mannen die eenzelfde soort interesse voor het koninklijk huis vertonen. Ga maar eens naar een instelling voor geestelijk gehandicapte mensen, dan ziet men dat ook daar de interesse voor het koninklijk huis onder mannen bijzonder groot is. De leden van het koninklijk huis verzetten zich er vaak tegen dat er al teveel privacy-gevoelige informatie over hun gezinnen naar buiten komt. Daarbij maken zij dan de grote vergissing, dat zij zich dan niet beseffen, dat dat nu juist de kurk is waarop hun zeer speciale positie in onze maatschappij drijft. De reden dat vrouwen over het algemeen veel meer dan mannen de neiging hebben om over dit soort zaken meer te weten te komen, is dan ook een van de oorzaken dat zij veel meer dan mannen "Story-achtige" artikelen gaan lezen. "Waar gaat dat toch om?", zijn mannen daarover geneigd te zeggen. "Dat heeft toch niets te maken met de grote problemen waarmee wij ons als mensheid bezig zouden moéten gaan houden?", zeggen mannen dan vaak. Maar voor vrouwen die zich (veel meer dan mannen) focussen op een goede onderlinge verstandhouding tussen de mensen, is het vaak niet goed te begrijpen waarom hun streven niet verreweg het belangrijkste zou zijn.

Een bijna ludiek verschil tussen vrouwen en mannen kan men waarnemen als zowel vrouwen, als mannen gaan fietsen. Of eigenlijk wanneer zij even niet door kunnen gaan fietsen. Vrijwel iedere vrouw stapt dan af en gaat, met de fiets aan de hand, dan net zolang staan wachten tot zij weer door kan fietsen. Mannen blijven onder die omstandigheden vaak gewoon op het zadel zitten en zetten daarbij een van hun voeten op de grond. Wat toch de reden voor dit verschil is, is moeilijk te achterhalen. Voor mannen is dat een moeilijk te doorgronden verschijnsel. Maar mogelijk heeft het iets te maken met de diepgewortelde behoefte van vrouwen om zich ten alle tijde charmant te gedragen. Merkwaardig genoeg ziet men dit verschijnsel echter ook veel sterker bij meisjes, dan bij jongens, optreden. Dus wat is het dan?

Wil men meer over de achtergrond van het verschil in gedrag van vrouwen en mannen weten, dan zou men op deze site de pagina kunnen openen die dat belicht. Namelijk door het aanklikken van deze link