KLIK HIER VOOR INFORMATIE
OVER DE SITE

COLUMNS

Over belevenissen en inzichten

CLICK HERE FOR
THE PARENT SITE
and SITE SEARCH


Extreme verzamelneigingen

Van mensen die de neiging hebben om al te veel spullen om zich heen te verzamelen, zegt men doorgaans zonder enige scrupule dat zij behept zijn met "verzamelwoede". Die betreffende classificatie van deze categorie mensen wordt al gauw wat al te simpel gemaakt. Immers, het hoeft niet zozeer te gaan om een buitensporige geneigdheid om allerlei spullen te verzamelen en te bewaren, alswel om de geneigdheid om niet bij voortduring orde in de verzamelde spullen te houden en door juist daardoor niet bijtijds in voldoende mate afstand van een deel van de spullen te doen.

De neiging om allerhande spullen te verzamelen is bij sommige mensen zó groot, dat zij tussen de spullen voor zichzelf nauwelijks meer genoeg leefruimte hebben. Het zal voor een ieder onmiskenbaar duidelijk zijn dat men onder die onstandigheden niet meer voor voldoende huiselijke hygiëne zal kunnen gaan zorgen. En soms schort het in dergelijke gevallen ook aan persoonlijke hygiëne. Dat alles niet zozeer omdat die mensen die problemen niet zouden wíllen aanpakken, maar omdat het door de omstandigheden waarin zij leven, zoveel moeilijker is om die zaken überhaubt te gaan aanpakken.

In de eerste alinea van deze tekst gaven wij reeds aan, dat het probleem wat als verzamelwoede wordt betiteld, soms ook ontstaat wanneer mensen wél met veel plezier bezig zijn met het binnenhalen van allerhande goederen, maar in tegenstelling daartoe er maar niet toe kunnen komen om de eventueel overbódige spullen vervolgens weer vlot van de hand te doen. Het verzamelen van de spullen geeft deze mensen over het algemeen veel meer genoegen, dan het op orde brengen van hun voorraad spullen. Bij het op orde brengen van de spullen, moeten er in die situatie steeds ook duidelijke keuzes worden gemaakt. En het maken van die keuzes is natuurlijk niet zo eenvoudig. Want de spullen welke men eenmaal van de hand zal hebben gedaan, zou men op een later moment zomaar ineens wel weer nodig kunnen blijken te hebben. Dat wil zeggen: voor eigen gebruik, ofwel voor de verkoop aan anderen. Bovendien: als men bepaalde ruimtes gaat ontruimen, zal men deze daarna ook altijd weer moeten gaan schoonmaken. En dat is natuurlijk ook niet een erg aanlokkelijk idee. Door te besluiten om die betreffende ruimtes voorlopig maar niet te ontruimen, ontkomt men dan vooralsnog ook aan de ontdekking dat men zich zou moeten gaan bezig houden met de schoonmaak en de eventuele herinrichting van die ruimtes.

Ook het van de hand doen van de overbodige spullen kan gevoelsmatig zeer moeilijk zijn. Namelijk om de volgende redenen:

Wat dat laatste punt betreft: als men eenmaal zou hebben ontdekt dat men, door middel van die voorwerpen, informatie opdoet over de mensen welke die voorwerpen in het verleden in hun bezit hebben gehad, zal men daar ook niet graag afstand van hebben kunnen willen doen. Dat betreffende vermogen is vrij uniek, zoals men dan zou kunnen hebben ervaren. Aan dat persoonlijke vermogen zal men dan ook al gauw gehecht kunnen zijn geraakt.

Dat merkwaardige vermogen blijkt overigens op verbijsterende wijze overeen te stemmen met een ontdekking binnen de wetenschap der neuropsychologie. Namelijk de ontdekking dat wij mensen niet in ons eentje de beschikking hebben over de informatie die in ons brein aanwezig is. Ook andere mensen blijken over die informatie te kunnen beschikken. Net zo goed als wijzelf in het brein van die andere mensen aanwezig blijken te kunnen zijn, kunnen andere mensen dat ook in ons persoonlijke brein. Mensen blijken in staat te zijn om een kopie van de gedragspatronen, die zij bij een ander waarnemen, in hun eigen brein te gaan invoegen. Wij mensen weten op die wijze wat een ander van plan is te gaan doen. En van de andere kant weet een ander ook wat wij van plan zijn te gaan doen.

Deze ontdekking doet ons realiseren dat wij mensen geen volledig geïsoleerde individuen zijn, maar in wezen van oorsprong juist sociale wezens. Door die gemeenschappelijke achtergrond en verbintenis is het imiteren van elkaars individuele gedragspatronen geen vreemd gegeven. Deze gemeenschappelijke gedragspatronen blijken te worden bewerkstelligd door de spiegelneuronen waarover wij in ons lichaam beschikken. Wij mensen reageren, qua gedrag, dus van nature sterk op het gedrag van andere mensen. En de voorwerpen, waarmee wij allen in aanraking komen, lijken daarbij een belangrijke rol te spelen.

Dit doet ons denken aan het paranormale verschijnsel der psychometrie. En daarmee aan de moeite die men in de wetenschap der para-psychologie heeft gedaan om dit verschijnsel te kunnen verklaren. Het betreft in feite een, van uit de oudheid, bekende methode waarbij iemand een voorwerp van een bepaalde persoon "leest". Namelijk door dat voorwerp te gaan betasten. En dan zonder dat die betreffende persoon op de hoogte is van de herkomst van dat voorwerp. Tijdens dat zogenaamde "lezen" van het voorwerp pretendeert diegene dan merkwaardige indrukken over die persoon op te doen. Indrukken bijvoorbeeld in de zin van: beelden; geluiden; woorden en gevoelens. Voor mensen die nooit eerder van dit fenomeen hebben vernomen, klinkt dit alles vanzelfsprekend vrij "spooky". Maar met eventuele spoken en/of eventuele geesten heeft dit duidelijk niets van doen. Alhoewel dit fenomeen in bepaalde kringen van (goed-)gelovige mensen wel veelvuldig wordt gedemonstreerd. In werkelijkheid is het voorwerp, wat in die situatie door die bepaalde persoon wordt afgetast, echter niet veel meer dan een trigger om hypersensitieve mensen tot waarnemingen te doen komen. Dat wil zeggen scherpzinnige waarnemingen ten aanzien van de hersenspinsels van de mensen waarmee zij in aanraking komen.