KLIK HIER VOOR INFORMATIE
OVER DE SITE

COLUMNS

Over belevenissen en inzichten

CLICK HERE FOR
THE PARENT SITE
and SITE SEARCH


Verleidingskunsten

Het gebeurde tot tweemaal toe in hun eigen huis. En het gebeurde hem in aanwezigheid van zijn eigen vrouw. Hij was een man van gevorderde leeftijd; hij was vader van een gering aantal kinderen en hij was gelukkig getrouwd. Zij genoten intens van het leven: "hij en zijn vrouw"! Op zeker moment hadden zij echter een drietal gasten. Een echtpaar van middelbare leeftijd en een alleenstaande vrouw van eveneens middelbare leeftijd. De drie gasten kenden elkaar betrekkelijk goed, want ze beoefenden alle drie allang dezelfde sport. En dan leert men elkaar nu eenmaal zo langzamerhand wel een beetje kennen.

Het was zonnig zomerweer en de gasten waren door het sporten bezweet geraakt. Het aanbod van de gastheer om alvast het bad voor één van hen aan te zetten, werd door de alleenstaande vrouw maar al te graag geaccepteerd. Daarna ging de gastheer direct en met gezwinde spoed naar de tuin, om fijn met zijn vrouw en het echtpaar door te gaan keuvelen over de dagelijkse gebeurtenissen en de inzichten die zij in het leven hadden opgedaan. In een dergelijke situatie kan men vaak zo verdiept in de conversatie zitten, dat de tijd maar al te snel verstrijkt. Op zeker moment echter zagen zij het hoofd van de badende gaste uit het dakraam steken, terwijl zij de gastheer om hulp vroeg.

Ze had een probleem zei zij, want er zat veel te veel schuim in het bad. En ze vroeg hulp om dat probleem te helpen oplossen. De gastheer, goedgelovig als hij was, wilde al gaan opstaan. Tot de andere gasten hem er op attent maakten dat dit geen probleem was wat zij niet in haar eentje zou kunnen oplossen. Als volwassen vrouw vroeg zij nu eenmaal wel vaker, en al te gauw, hulp in dit soort situaties. En de gastvrouw begon zich te irriteren over het feit dat niet zij, als vrouw, door die gaste om hulp werd gevraagd. De hulp bleef dus uit en de gaste bleek later wel degelijk in haar eentje dat schuimige probleem te hebben kunnen oplossen.

Een tijdje later genoten zij allemaal van het voortreffelijke diner, wat de gastvrouw voor hen had klaargemaakt. En de avond verliep uiterst gezellig, zoals bijna vanzelfsprekend lijkt te zijn na het genot van een gezamenlijke maaltijd. Na een dag en een avond van drukte en genoegen was het vervolgens goed uitrusten. En achteraf bleken ze allemaal een goede nachtrust te hebben gehad.

Maar de alleenstaande gaste bleek bij het aankleden wel een probleem te hebben. Want ze riep toen op zeker moment haar gastheer om hulp. "Ik ben mijn topje kwijt", zei zij hem. "Wilt u mij helpen zoeken?" De gastheer was best bereid om haar te helpen, maar hij wist zo gauw niet wat "een topje" was. Dus vroeg hij aan zijn vrouw wat zij daar toch in vredesnaam mee zou kunnen bedoelen. Zijn vrouw was gelukkig beter op de hoogte van de moderne benaming van vrouwenkleren. Maar ze vond ook déze hulpvraag wel meteen verdacht vreemd. Als zij haar topje 's avonds tevoren in haar slaapkamer heeft uitgetrokken, dan ligt het normaliter de volgende ochtend daar ook gewoon ergens in die slaapkamer, zei ze. En ja, met die logica kon de gastheer wel meegaan. Dat moet inderdaad geen groot probleem voor haar zijn, zei hij tegen zijn vrouw. Opnieuw kreeg de gaste geen hulp. De gastvrijheid van de gastheer ging ook nu, nadat hij de situatie goed had begrepen, niet zover dat hij deze gaste in deze periculeuze situatie werkelijk ging helpen.

Maar achteraf zetten deze beide verbazingwekkende ervaringen met de alleenstaande gaste de gastheer wel aan het denken. "Waren dit nu twee voorbeelden van de zo vermaarde subtiele verleidingskunsten van vrouwen. Of had deze gaste in beide gevallen werkelijk een probleem waarvoor zij wat al te gemakkelijk een oplossing zocht". De gastheer hield sterk rekening met de laatste optie. Maar zijn eigen vrouw was er heilig van overtuigd dat het hier toch werkelijk om verleidingskunsten ging. "Maar waar zit dan de subtiliteit in deze gevallen in besloten?", vroeg hij zich af. In beide gevallen waren haar kunsten nogal opzichtig. En dus weinig subtiel! Zo voyant zouden mannen dat volgens zijn inzicht nooit durven doen. Terwijl mannen, in de belevingswereld van vrouwen, toch bekend staan om hun onhandige directheid in de benadering van huwbare vrouwen. "Waar zit dan in dit geval de vermeende subtiliteit van die gaste in besloten?", vroeg hij zich nogmaals af.

Na ampele overpeinzingen bedacht hij zich dat het antwoord daarop gelegen zit in het feit dat deze vrouw in haar beide hulpvragen een uitweg had ingebouwd. Als men haar namelijk zou gaan aanspreken op 'stoken in een goed huwelijk', dan zou zij in die gevallen naar voren kunnen gaan brengen dat zij toch werkelijk in beide gevallen met een probleem zat. Het probleem van het vele schuim in het bad had zij vanzelfsprekend snel op kunnen lossen door daar een flink aantal handdoeken voor te gebruiken, "maar zou dat voor de gastheer en de gastvrouw wel acceptabel zijn?" En wat het probeem van het vermiste topje betreft: iemand zou dat topje toch ook van haar slaapkamer vandaan kunnen hebben gehaald...Nietwaar?...Door deze gewiekste uitvluchten, zou zij eventuele kritiek op haar doen en laten kunnen hebben doen pareren. En natuurlijk: meer dan slechts enige gerichte aandacht van de gastheer zou zij natuurlijk niet geaccepteerd hebben. Maar "de bal lag voor hem dan wel voor het inschieten". Op een later moment, natuurlijk! En in andere omstandigheden. Daar zat, in dit geval, allicht de vrouwelijke subtiliteit van deze alleenstaande gaste in besloten. Al hoe onbenullig deze beide hulpvragen van de betreffende gaste van de andere kant ook mochten lijken te zijn.

En hij dacht: "Mannen kunnen in de ogen van vrouwen een lompe directheid vertonen, bij hun pogingen een vrouw het hof te maken. Maar de lompe subtiliteit van vrouwen is nog veel erger. Want hoe krijgt een vrouw het toch in haar hoofd om te proberen een getrouwde man, in zijn eigen huis en onder aanwezigheid van zijn eigen vrouw, voor zichzelf te doen winnen. Er zijn toch genoeg óngebonden mannen voor haar beschikbaar. Waarom moet zij dan zonodig inbreuk maken in een goede relatie tussen een man en zijn vrouw?" Hij dacht er uitvoerig over na! "Wat is toch het belang van vrouwen in het aanknopen van een relatie met een gebonden man. En dan nog wel een relatie met een man die tot op dat moment geen enkele gerichte aandacht aan haar had geschonken?" Toen hij eenmaal de kans had gehad om daar wat langer over te gaan mijmeren, dacht hij: "het is ook in dit geval mogelijk toch weer de kinderwens waardoor vrouwen zich maar al te vaak en sterk kunnen laten leiden. Natuurlijk, er zijn genoeg mannen voor een vrouw "op de huwelijksmarkt" beschikbaar. Maar allicht wel te weinig mannen welke in aanmerking zouden kunnen komen voor het vaderschap. Mannen dus die langdurig voor een evenwichtige; gezellige en veilige thuissituatie voor hun beider kinderen zouden kunnen gaan zorgen. Mogelijk is dat de grote aantrekkingskracht van bepaalde mannen voor vrouwen, in een levensperiode waarin de kinderwens van die vrouwen een steeds grotere rol begint te spelen."

Maar in dit geval liep deze vrouw een blauwtje op. Voor deze man was er niets te winnen in het aangaan van een nieuwe relatie. Hij zou daar onmogelijk nóg gelukkiger van kunnen worden. Daar was hij dóór en dóór van overtuigd! Hij legde zijn overpeinzingen daarna uit en treure aan zijn vrouw voor. En zij besloten toen dat zij deze gaste niet opnieuw weer onderdak zouden gaan verlenen, al hoe sympathiek zij voor het overige voor hen beiden toch wel was geweest. Deze vrouw zal haar geluk maar ergens anders moeten gaan beproeven. Het zal haar ooit weleens gaan lukken!

Een heel ander geval van verleidingen deed zich eens tijdens de zomervakantie voor. Hij zat op zeker moment languit in een strandstoel en hij keek uit op het strandje bij een meer, waar hij samen met zijn gezinnetje naar toe was gegaan. Het was zeldzaam mooi weer, maar desondanks waren er nog erg weinig mensen te bekennen. Wel was er een stel jonge mensen aanwezig. Zij hadden zelf geen enkel contact met die daar aanwezige jonge mensen. Waarom zouden zij? Maar zij hadden daar op het strand wel de gelegenheid om elkaar eens even goed waar te nemen. Hij had met name aandacht voor de vrouwelijke helft van het jonge stel. Dat was ook niet zo verwonderlijk, want zij zag er hypnotiserend mooi uit. Hoe kon hem dat ontgaan? Maar hij bleef mooi op zijn stoeltje zitten, vlakbij zijn eigen jonge vrouwtje. Hij lette goed op zijn kinderen, zijn drie jonge kinderen! Hoewel zijn vrouw ook wel een oogje in het zeil hield.

Op zeker moment stond het jonge stel op, om zich wat in het ondiepe meer uit te gaan leven. Het jonge stel was daar vlakbij in het meer een tijdlang aan het spelen met een bal. En die jonge mensen leken zich prima te vermaken, tot de jongen ineens de benen nam. Het leek erop dat zij onderling ruzie hadden gehad, want die jonge jongen keek nogal kwaad uit de ogen en hij verdween uiteindelijk helemaal uit het zichtveld. En hij kwam in het geheel niet weer terug. Het jonge meisje bleef daar alleen achter, in het ondiepe gedeelte van het meer. En in haar eentje deed zij haar best om zich met de bal te vermaken. Maar ze bleef heel dicht in de buurt van ons. Opvallend dicht in de buurt van ons, zelfs. Toen hij daar in zijn strandstoel het één en ander aanschouwde, leek het hem toe dat zij bezig was om een show voor hem op te voeren. Met haar knappe verschijning was dat niet zo moeilijk. Maar hij wist natuurlijk niet zeker dat zij die show voor hém aan het opvoeren was. Hij bleef zitten waar hij zat! Maar hij vond het zeker spannend om te zien. Wél begon hij te vermoeden dat het jonge meisje expres ruzie met die jonge jongen had gemaakt. Want waarom bleef zij toch de hele tijd daar vlakbij in het water haar spelletje doen? Maar ja, zeker wist hij dat natuurlijk niet.

Zijn eigen vrouw kreeg op zeker moment in de gaten dat zij moeite moest doen om het gesprek met hem gaande te houden. Hij was iemand met wie zij altijd makkelijk contact wist te maken. Zij zaten, qua belangstelling, altijd wel zo'n beetje op hetzelfde spoor. Een gesprek met hem liep altijd nogal vlot. Maar nu haperde hij regelmatig in de zinnen die hij uitsprak. Hij was er duidelijk niet met zijn gedachten bij. Dus keek zij eens om zich heen om te zien waardoor zijn gedachten toch werden afgeleid. En ja hoor, het was onmiskenbaar die jonge vrouw een eindje verderop in het meer. Het was ook niet zo vreemd dat dat zijn aandacht trok. Want zij zag er uit als een jonge nimf. En zij was opzichtig bezig zich aan hem te tonen en om contact met hem te krijgen. Zijn vrouw ging er dan ook direct toe over om hem daarover te gaan beschimpen. Volgens haar moest hij er maar direct mee ophouden om in haar richting te kijken. Want volgens haar was zij er opzichtig mee bezig om zijn aandacht te trekken. Toen zij hem daar enigszins geërgerd kenbaar van maakte, zei hij zich van geen kwaad bewust te zijn. Hij was de hele tijd rustig in zijn stoel blijven zitten. En hij vond ook wel dat zij verleidelijke capriolen uithaalde. Maar over de vraag of hij daarin een rol meespeelde, was hij nog niet uit. Immers hij zat daar alleen maar in die strandstoel om zich heen te kijken en van de natuur te genieten. De suggestie van zijn vrouw over zijn actieve rol in de gehele scene, vond hij wel erg ver gezocht. Hij zat daar immers alleen maar voor zich uit te kijken.

En dat die jonge vrouw werkelijk voor hém haar toneelspel opvoerde, was hem veel te ver gezocht. Dat vermoeden van zijn vrouw was volgens hem niet meer dan op jaloezie gebaseerde achterdocht. Want die meid daar in het water zal toch warempel niet bezig zijn om te proberen hem als doodgewone huisvader te gaan verleiden? En dan nog: ze zal het toch warempel wel uit haar hoofd laten om dit op een dergelijk flagrante wijze te gaan doen. Nee, die meid daar in het water was volgens hem slechts bezig om zichzelf met sport en spel te vermaken. Hij kon zich in de verste verte niet voorstellen dat zij die show speciaal voor hem opvoerde. Want waarom toch? Ze zag er dermate goed uit dat zij geen enkele moeite zou hebben om mannelijke aandacht naar zich toe te trekken van haar leeftijdsgenoten? 'Nee, het was in het geheel niet realistisch om dat te gaan denken', vond hij.

Maar omdat hij het sneu vond voor zijn vrouw dat zij zich hier zorgen over maakte, ging hij toen wel direct met haar mee, toen zij voorstelde de verdere omgeving te gaan verkennen. 'Vrouwen kunnen zich soms op flagrante wijze over zulke zaken uitdrukken', dacht hij nog bij zichzelf. 'Maar ja, vrouwen snappen natuurlijk veel beter dan mannen wat vrouwen bezighoudt'.