Roeptoeteren

Om het boven deze tekst vermelde woord 'roeptoeteren'te verduidelijken, volgt hier eerst een stukje tekst waarin dit woord wordt gebruikt.

Doordat heel veel mensen tegenwoordig zo opvallend actief bezig zijn op sociale media, komt het tegenwoordig ook frequent voor dat men mensen luidkeels een ongenuanceerde mening hoort verkondigen. "Ze roeptoeteren maar raak, zonder ook maar enig recht van spreken te hebben', hoort men andere mensen dan ook vaak zeggen. Zelfs een voormalig president van Amerka hield zich hier, nog niet zo lang geleden, zeer regelmatig mee bezig. Nu had deze man op zich wel recht van spreken, hij was immers de democratisch verkozen leider van de 'apenkooi'. Maar zijn recht van spreken was niet of nauwelijks op enige kennis van zaken gestoeld. Althans aan die indruk kon men toen niet goed ontkomen. 'Hij roeptoetert maar wat', hoorde men mensen dan ook vaak zeggen. Toch was de informatie die hij uit zijn 'kooi' naar buiten liet komen niet allemáál onzin. Niet dat zijn informatie wel degelijk op goed doordacht inzicht was gestoeld. Dat beslist niet! Maar bijna alles wat hij uitkraamde leek duidelijk gericht te zijn op zijn grote doel. Zijn doel namelijk om na zijn eerste zittingsperiode weer opnieuw tot president te worden verkozen. Het doel wat hij later op zo jammerlijke wijze de mist in zag gaan. Deze gebeurtenis is zó goed bekend geraakt, dat bijna alle mensen op de wereld de details ervan wel lijken te hebben meegekregen.

'Het woord roeptoeteren is in bovenstaande cursief gedrukte tekst een paar keer gebruikt, maar wat betekent dat woord nu eigenlijk en hoe is dat woord ontstaan?', zou men zich kunnen gaan afvragen. Het zelfstandig naamwoord 'roeptoeter' blijkt een populair woord voor een 'megafoon' te zijn. En een megafoon is, zoals u wellicht zult weten, een grote geluidstrechter om de menselijke stem te versterken. De tapstoelopende vorm van dit gebruiksvoorwerp zorgt voor het geluidsversterkende effect. Maar tegenwoordig wordt bij een dergelijke geluidstrechter vaak ook nog elektronische geluidsversterking toegepast. Een dergelijke megafoon wordt zeer frequent gebruikt bij grote protestdemonstraties. Dergelijke protestdemonstraties zouden al gauw in het niet vallen als ze niet zouden worden aangestuurd door iemand die de leiding neemt en wiens stem óverduidelijk is te horen in een grote groep van mensen. 'Roeptoeteren' is dus het spreken met gebruikmaking van een megafoon. Maar van spreken via een megafoon moet men natuurlijk niet een bijdrage aan een diepgaand gesprek verwachten. Hoogstens wat populistische kretologie. Want anders haakt het grootste deel van de toehoorders al gauw af. Van Geert Wilders is bekend dat deze ook gebruikmaakt van kretologie. Het blijkt dat hij met zijn politieke uitspraken zelfs weleens 'over het randje gaat', van wat als accetabel moet worden beschouwd. Het woord roeptoeteren heeft in het normale spraakgebruik door dit alles ook de betekenis gekregen van 'op een luidruchtige en ongenuanceerde wijze praten'.

Een man als Geert Wilders roeptoetert om slinkse redenen, zo lijkt het. Dus om redenen die van bedriegelijke aard zijn. Hoewel niet álles wat hij proclameert van bedrieglijke aard is. Hij ageert bijvoorbeeld hevig tegen de negatieve invloed van de islamitische wereld op ons westerse gedachtegoed. En ja, daar heeft hij wél een punt. Hoewel de christelijke invloed op niet-christelijke mensen soms al even giftig kan zijn. Geert Wilders roeptoetert om evidente redenen van politiek gewin. Mensen die niet goed op de hoogte zijn van het één en ander, hebben nu eenmaal sterk de neiging om de mening van iemand anders, die in hun wijze van denken plausibel is, over te nemen. Vaak gaat het dan over een mening die in de een of andere groep van mensen wordt gebezigd. Bijvoorbeeld in een groep van fabrieksarbeiders, of in een groep van geloofsgenoten. Door die groepsmening over te nemen, verhullen die hiervoor genoemde mensen in feite dat zij geen snars van het betreffende onderwerp hebben begrepen. Natuurlijk doet dit proces van achteloze meningsvorming zich niet alleen voor bij meningen over de politiek, maar ook bij meningen over allerhande andere zaken waarbij inzicht is vereist. Een voorbeeld daarvan doet zich nú voor, in het jaar 2020, ten aanzien van de vaccinatiebereidheid tegen de ziekte Covid-19. Veel mensen die niet goed op de hoogte zijn van de wetenschappelijke ontwikkelingen, willen over dit soort onderwerpen toch een mening formuleren. Dit om te verhullen dat zij in wezen niet goed op de hoogte zijn van de voor en tegens van het vaccinatiebeleid. Dus gaan deze er toe over om de mening van de groep mensen, waarin zij zich toevallig bevinden, te gaan rondbazuinen.

Geert Wilders kan dus met enig recht van spreken 'een roeptoeteraar' worden genoemd. Net als al die andere mensen die hun niet al te goed doordachte mening op een al te luidruchtige wijze naar voren brengen. Veel Kamerleden opteren er tegenwoordig in de Tweede Kamer der Staten-Generaal voor om, door te roeptoeteren, in de picture van de kiezers te komen. En voor een deel hebben zij daar ook wel succes mee. Tenminste bij mensen die niet goed zijn onderlegd in de materie waarover in de politiek wordt beraadslaagd. En als die mensen dan op zeker moment van hun recht gebruik maken om te stemmen, zullen velen van hen hun keuze laten bepalen door de zo weinig doordachte en als te schetterig naar voren gebrachte mening van de roeptoeteraars in de Tweede Kamer. Maar deze roeptoeteraars in de Tweede Kamer zullen vaak slechts tijdelijk even voldoende aandacht van het kiezersvolk weten te genereren. Want deze stemgerechtigen 'varen over het algemeen met alle winden mee'. Zodat ze niet veel kans zullen hebben om blijvende invloed op de politieke beslissingen uit te kunnen gaan oefenen. Als baantjesmachine zal de Tweede Kamer voor hen dan ook geen groot succes zijn.