Een prinses

Een gitaarspelende vader met zijn nog jonge, zingende dochter maakten grote indruk op het aanwezige publiek. En mogelijk ook op de gemiddelde t.v.-kijker. Het was een uitzending van het programma "Het beste van Got Talent Worldwide" op 27-07-2012 op RTL4. Die grote indruk was m.i. niet zozeer het gevolg van het ten gehore gebrachte gitaarspel van de vader, noch van de wijze waarop zijn jonge dochter het betreffende liedje zong, maar juist vanwege de vertederende wijze waarop het jonge meisje in de microfoon haar gedachten uitsprak richting de jury en richting het publiek. Er bungelden tranen van positieve emotie over mijn wangen bij het zien van dit optreden. En ik denk dat vele anderen wel diezelfde ervaring zullen hebben gehad. De vader van dit meisje was zichtbaar trots op de spontaniteit waarmee zijn dochter hierin naar voren kwam. Hij had duidelijk moeite om zijn larmoyante gezicht niet aan de andere aanwezigen te tonen. Sommige oudere vrouwen in de zaal hadden duidelijk zichtbaar hun bedenkingen over de wijze van optreden van dit jonge kind. Dat gegeven zette mij aan het denken. Die vrouwen hadden mogelijk zelf ook jonge kinderen gehad. En zij hadden blijkbaar vanuit hun eigen ervaring direct in de gaten dat deze vader zijn dochter in feite veel meer had moeten afremmen in haar spontaniteit. Een gemiste kans van de vader op een opvoedkundige correctie, leken die vrouwen te denken. 'En mogelijk hebben zij daar dan wel gelijk in', bedacht ik mij. Kinderen kunnen zo ontzettend vertederend zijn, dat het voor hun ouders niet altijd mee valt om op een pedagogisch verantwoorde wijze op hun gedrag te gaan reageren. Bij de ouders van meisjes is de kans dat men zich door het vertederende gedrag van hun dochters laat inpakken, allicht nog groter dan bij de ouders van jongens. En mogelijk is dat de reden dat bij sommige vrouwen duidelijk een gedragspatroon kan worden waargenomen wat er op wijst dat zij, in overdrachtelijke zin, in hun jeugd over het paard lijken te zijn getild. En bij die vrouwen die als kind bij ouders zijn opgegroeid die slechts één enkele dochter hadden, is de kans op het vertonen van verwend gedrag nog veel groter. 'Het prinsessengedrag van dergelijke meisjes zal ook op oudere leeftijd voor gedragsproblemen kunnen gaan zorgen'. Dat is allicht hetgene wat die 'moeders' in de zaal dachten. Als een "prinses" als jonge vrouw haar zinnen op een bepaalde man heeft gezet en die man door die vrouw voor een relatie wordt benaderd, zal die man allicht te gemakkelijk geneigd zijn om daar mee in te gaan stemmen. Maar in een dergelijke relatie staat die man dan in het vervolg wel met 1 - 0 achter. En tijdens het voortduren van de relatie zal hij er dan niet al te gemakkelijk vanuit moeten gaan dat hij voldoende inspraak krijgt in de keuzes die er nu eenmaal binnen een relatie altijd weer gemaakt moeten gaan worden. Het narcistische gedrag van die vrouw zal vervolgens een sta in de weg kunnen zijn voor het levensgeluk van die man. Althans voor zolang de relatie van die man met die betreffende vrouw voortduurt.