Geluksbeleving

Binnen de Japanse wijsheid werpt men soms het volgende vraagstuk op: "Hoe weet men dat de zo vrij rondzwemmende goudvissen, die men in een vijver waarneemt, werkelijk gelukkig zijn?" Op die intrigerende vraag wordt binnen de Japanse wijsheid het volgende antwoord gegeven: "Als men, door naar die goudvissen te kijken, zelf gelukkig wordt, zijn die goudvissen gelukkig!" In een vijver waar geen predator voor de goudvissen aanwezig is en waarin de goudvissen dus ook niet in een school zwemmen, is zuiver rationeel bezien, de kans groot dat die goudvissen ook werkelijk gelukkig zijn. Dus zo gek is de gedachte niet dat die goudvissen gelukkig zouden zijn! Maar die rationele beschouwing hoeft op zich geen invloed op de eigen, emotionele beleving van het voorval te hebben. Als dat betreffende geluksgevoel zich dan wel voordoet bij de waarnemer van de goudvissen, is de kans groot dat er achter deze Japanse wijsheid een kern van waarheid schuilgaat.

Als men een deprimerende stemming over zich krijgt door naar de dieren in een dierentuin te kijken, laat in het verlengde van het voorgaande, het geluk van de dieren allicht te wensen over. Men kan zich ook de volgende vraag stellen: Waarom is het over het algemeen veel minder leuk om naar allerhande diersoorten in een dierenpark te kijken, dan naar dezelfde diersoorten tijdens een safari? Dat heeft allicht ook te maken met het aanvoelen van het geluksgevoel van de dieren welke zich in de vrije natuur bevinden, in tegenstelling tot de tragiek bij de dieren in een dierentuin.

Als men naar een muziekuitvoering kijkt en men wordt er niet door geroerd, heeft dat mogelijk te maken met het afwezigheid van een geluksbeleving bij de concertleden. Als die concertleden slechts plichtmatig op hun instrumenten zitten te spelen, is dat ook nogal voor de hand liggend. Van muziek zou men blij moeten worden, maar dat gebeurt niet altijd. Ook al wordt juist het stuk muziek gespeeld waarvan men houdt. Van de andere kant, als de concertleden duidelijk van de muziek zitten te genieten, lijkt de muziek ook bovenverwachting mooi te zijn. Het aanvoelen van de geluksbeleving van de concertleden, lijkt dan ook van groot belang te zijn voor de mate waarin men zelf van de muziek geniet.

Wanneer men blij wordt van het aanschouwen van spelende kinderen, heeft dat mogelijk ook te maken met het aanvoelen van het geluk van die kinderen. Ziet men dat kinderen door hun ouders steeds op een irritante wijze worden toegesproken, dan kan dat juist erg deprimerend werken op het eigen gemoed. De afwezigheid van geluksbeleving bij die kinderen heeft blijkbaar grote weerslag op de beleving van andere mensen.

Als men naar intens gelukkige mensen kijkt, wordt men daar zelf ook al gauw zeer gelukkig van. Kijkt men daarentegen naar mensen die duidelijk ongelukkig zijn (al is het slechts op een foto), dan zal dat ongetwijfeld ook een deprimerend effect hebben op de eigen gemoedstoestand.

Komt men in een verpleegtehuis op bezoek, dan wordt men algauw overmand door een naargeestig gevoel. Komt men daarentegen in een ziekenhuis op bezoek, dan krijgt men eerder een gevoel van medelijden. Komt men in een verzorgingstehuis terecht, dan heerst daar vooral een sfeer van gelatendheid en verveling. Komt men op bezoek in een psychiatrische kliniek, dan wordt men algauw overspoeld door een gevoel van verwarring. En van een ingehouden schreeuw om hulp. Komt men bij mensen thuis in hun eigen huisje, dan bemerkt men vaak een sfeer van dankbaarheid en gezelligheid.

Het aanvoelen van de emoties van andere mensen, speelt blijkbaar een grote rol bij de eigen geluksbeleving. Wanneer men iets voor andere mensen kan betekenen, moet men dat ook beslist doen. Niet zozeer alleen om altruïstische redenen, maar vooral ook om de egoïstische reden dat men daar zelf gelukkig van wordt.

Mensen zijn goed te vergelijken met de bladeren van een boom of de cellen van een lichaam. Ieder blad, of iedere cel, zet zich idealiter in voor het voortbestaan van de boom, respectievelijk het voorbestaan van het lichaam. Ieder indivudueel mens zal het best functioneren en het gelukkigst zijn als het zich inzet voor de gehele mensheid. Het gevoel van geluk dat daar inherent aan is, komt blijkbaar voor uit die inzet voor het welzijn van de mensheid. Mogelijk is dát zelfs wel het grote doel van ons bestaan.

Voelt men zich op zeker moment niet gelukkig, dan zou men daar dan ook verbetering in kunnen aanbrengen door iets (meer) voor andere mensen te gaan betekenen. Die andere mensen zullen daar blij door worden. En van die blijheid wordt men zelf vervolgens ook weer blij.

Gaat men over andere mensen kwaad spreken en hen beschimpen, dan geeft dat die mensen zieleleed. Maar zelf wordt men daar ook niet bijster gelukkig van. Let maar eens op hoe naar men zich kan voelen wanneer men kwaad over iemand heeft gesproken. Om gelukkig te worden, moet men dat dus beslist niet doen.

Door voor lichaamsbeweging te zorgen, wordt men ook blij. Het spreekwoord: "van huppelen krijgt men zielevreugd" is letterlijk waar. Is men door depressieve gedachten overmand, dan zou men in plaats van te huppelen ook gewoon een lekkere stevige wandeling kunnen gaan maken. Door geestelijke inspanning krijgt men ook een tevreden gevoel over zich. Maar als diezelfde geestelijke inspanning ook nog eens met lichamelijke inspanning gepaard gaat, wordt men des te blijer.

Mensen die het geluk hebben dat zij een levenspartner hebben, zullen over het algemeen veel blijer en gezonder zijn, dan mensen die dat geluk (tot op dat moment) nog niet hebben. Mensen die op zoek zijn naar een levenspartner, zullen daar betrekkelijk gemakkelijk in kunnen slagen, als zij aandacht gaan schenken aan andere mensen. Want mensen willen aandacht! Van de aandacht van andere mensen worden mensen blij. Het geven van aandacht aan andere mensen is dus de grote truc voor het opdoen van een relatie. Wil men voorkómen dat de partner waarmee men leeft, teveel belangstelling voor iemand anders gaat tonen, dat moet men de eigen partner beslist voldoende aandacht schenken. Wil men als partners zolang mogelijk bijelkaar blijven, dan moet die aandacht voor elkaar ook betekenen dat men zoveel mogelijk zaken in het leven tezamen doet. Dat geeft de beste garantie voor een goede wederzijdse band!

Heeft men onverhoopt toch ruzie met de partner, of om het even met wie dan ook, dan helpt het om te besluiten voortaan niet op kinderachtige wijze het eigen gelijk na te streven. Concentreer je voor een ogenblik tijdens een ruzie ook eens op het grote verdriet van je partner. En lijdt eens in gedachten met de partner mee tijdens een ruzie. Heb medelijden met het leed wat je partner op dat moment heeft. Visualiseer je in gedachten tijdens een ruzie eens op het fijne gevoel van eenstemmigheid wat doorgaans een vervolg is op die ruzie. Door toe te geven dat men mogelijk ook zelf wel ongelijk zou kunnen hebben, komt men vaak al een heel eind heen op weg naar het einde van de ruzie. Door dan ook nog eens een kwinkslag naar voren te brengen, zou men het hele probleem in één keer kunnen oplossen. Men zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: "Ik heb heel vaak ongelijk! Behalve wanneer ik zeg dat ik ongelijk heb, want dan heb ik juist heel vaak wel gelijk". Als men deze kwinkslag dan bovendien op een olijke manier naar voren brengt, zullen weinig ruzies bestand zijn tegen beëindiging.

Probeer te profiteren van iedere situatie die zich in het leven voordoet. Als de zon schijnt, zal dat niet al te moeilijk zijn. Als het regent wordt dat al moeilijker. Van het min of meer gedwongen binnen blijven, wat daar een gevolg van zou kunnen zijn, zou men ook kunnen leren te genieten. Pak dan bijvoorbeeld eens dat boek, waaraan men nog steeds niet toe kwam om te lezen. Beleef het grote geluk van het wegdromen in het verhaal. Moet men tijdens drukke werkzaamheden in de auto wachten voor een opgedraaide brug, probeer daar dan van te genieten. Laat dan uw beide schouders zakken en laat uw beide armen slap neerhangen, ontspan uw gezichtsspieren en adem tweemaal achterelkaar diep in en uit. Wachtend voor die opgedraaide brug zal men op deze wijze de stress die men allicht door het werk heeft opgebouwd, kunnen afbouwen. De situatie met de opgedraaide brug zal aldus een prettig gevoel met zich kunnen meebrengen. In plaats van de ergernis die anders zou kunnen gaan optreden.

Sta steeds open voor nieuwe inzichten en ideeën, ook al komen ze van andere mensen dan jezelf. Probeer met je bazen mee te denken, in plaats van tegen hen te ageren. Want mensen die met hun bazen meedenken en trachten te doen wat zij willen, kunnen gemakkelijker een verandering ten goede brengen, dan mensen die dat niet doen. En als men dan uiteindelijk op die wijze voorelkaar krijgt wat men beoogt, zal dat het eigen geluksgevoel (ofwel het zaligheidsgevoel) in hoge mate bevorderen. Wordt de werkdruk te groot, ga dan niet klagen, maar vraag hulp. Mensen schenken er over het algemeen een groot genoegen in om andere mensen te helpen die om hulp vragen.

Sta ook open voor vrienden; collega's, buren of wie dan ook. Doe enthousiast mee aan gezamenlijke partijtjes en zogenaamde sociale verplichtingen. Mocht men bang zijn dat men weleens geen leuke gespreksonderwerpen zou kunnen gaan aanvoeren, denk daar dan van tevoren over na. En noteer even kort welke gespreksonderwerpen men tijdens dat soort festiviteiten zou kunnen gaan aanroeren. Neem dergelijke gebeurtenissen niet te serieus. Probeer mee te genieten van de leuke sfeer die dan ook zou kunnen ontstaan. Behoud echter wel je waardigheid. Kom zondermeer voor je oprechte mening uit. Maar spreek niet op beschimpende wijze je afkeur uit over misbaar en misplaatste humor.

Kortom: Sta jouw geluk niet in de weg, maar laat het als een warme deken over je heen komen. En wel op ieder moment, in iedere situatie en op iedere denkbare plaats.