Draken en dino's

Mythes over het bestaan van draken komen, zoals bekend, in allerhande verschillende culturen van mensen over de gehele wereld voor. De grote vraag is dan ook: "Is er een historische achtergrond aanwezig voor het geloof in draken? Zonder zich nog maar enigszins in dit gegeven te hebben verdiept, kan men al meteen stellen dat het geloof in het bestaan van draken wel heel erg lijkt op de realiteit van het vroegere bestaan van de vele verschillende soorten dinosaurussen. Deze voorwereldlijke dieren, die in het Nederlands ook wel dinosauriërs worden genoemd, hebben in ieder geval de potentie om als basis voor de mythes over het bestaan van draken te kunnen hebben gediend.

De mythologie rondom draken is al zo ontzettend oud, dat men bij overgeërfde herinneringen aan draken aan oer-herinneringen zou moeten gaan denken. Die gedachte brengt echter wel een tweetal kwesties naar voren. Ten eerste is daar de kwestie of herinneringen wel werkelijk van de ene mens naar de andere mens kunnen overerven. Daarop kan geantwoord worden dat heel lang werd gedacht dat dat beslist niet mogelijk zou zijn. Maar dat door recentelijke ontdekkingen binnen de wetenschap der neurologie is aangetoond dat herinneringen wel degelijk kunnen overerven. En wel van generatie op generatie en dat zelfs vele generaties lang. Als er iets is wat dermate veel indruk op de mensen maakt, dat dit het in zich heeft om gedurende zoveel generaties te kunnen worden overgeërfd, is dat wel de angst voor een aanval waartegen zelfs een grote massa mensen zich niet zou kunnen hebben verzet. Een aanval door een dinosaurus-achtig dier zal de mensheid, zonder enige twijfel "tot in haar diepste nerven" hebben kunnen doen schrikken. De tweede kwestie die hierbij speelt is de vraag of er wel werkelijk zover terug in de tijd al mensen hebben bestaan. Zover terug in de tijd dat de mensen nog kunnen hebben meegemaakt hoe de dinosauriërs hier op aarde hun bedreigende hegemonie botvierden. Voorzover de kennis van de huidige wetenschap reikt, moet op die kwestie een negatief antwoord worden gegeven. Kortom: het is niet waarschijnlijk dat de mensheid op directe wijze geconfronteerd is geraakt met het bestaan van deze gigantisch grote dieren.

Maar wat is er dan wél aan de hand? Kunnen de dinosauriërs dan op een andere wijze in de mythes van mensen zijn binnengeslopen? In de mythes namelijk van talloze volken rondom op onze aarde. Ja dat is zeer goed mogelijk. En wel door de skeletten van deze dieren, die in de loop van de tijd werkelijk in grote getale moeten zijn gevonden. De skeletten van deze voorwereldlijke monsters zal men niet echt gemakkelijk over het hoofd kunnen hebben gezien. Daarvoor was het aantal dinosauriërs in oude tijden simpelweg te groot en daarvoor was ook het formaat van de overblijfselen van hun lichamen te fors. Bij het vinden van die skeletten zullen de mensen natuurlijk niet over de wetenschappelijke kennis van de huidige mensheid kunnen hebben beschikt, maar zij zullen vanzelfsprekend wel invulling hebben geven aan het vóórkomen van skeletten van dergelijke, monsterlijk grote dieren. Niet zo gek dus dat ooit in het verloop van de oude geschiedenis van de mensheid zich het idee heeft postgevat dat er in het verre verleden draakachtige dieren zouden hebben bestaan. Het voor ons slechts mythische woord "draak" heeft daarmee een zeer logische ontstaansgeschiedenis. De fantasieën over het vroegere bestaan van dergelijke reusachtig grote dieren zijn in de loop van de eeuwen ongetwijfeld geheel op hol geslagen. En ze zullen dan ook in allerhande mythes; verhalen; overleveringen; bangmakerijen en religieuze bedenksels zijn terechtgekomen. En omdat de skeletten van die dinosauriërs rondom op onze aarde moeten zijn voorgekomen, zullen die mythes ook tot een vast onderdeel van de mythes van bijna al de volken op aarde moeten zijn geworden.

In de sages van bepaalde volken werden draken voorgesteld als mensenetende vogels. Die voorstelling van zaken is eigenlijk niet zo verwonderlijk. Want een dinosaurus heeft in feite wel wat weg van een gemuteerde en flink uit de kluiten gewassen kip. En ja, een groot roofdier als welke de dinosaurus was, zal zich niet afdoende met vogeltjes en met muisjes hebben kunnen voeden. Het formaat van hun prooidieren moet toch wel minstens zo groot zijn geweest als het formaat wat mensen gewoonlijk hebben. Als men dit overdenkt is het ook geen wonder dat mensen, alleen al aan de gedachte aan het bestaan van zulke grote roofdieren, bang zouden kunnen zijn geworden. Twee andere kenmerken van draken, die regelmatig in sages over draken worden genoemd, hebben waarschijnlijk veel minder met de realiteit van doen gehad. Namelijk de kenmerken dat draken vuurspuwende en veelkoppige wezens zouden zijn. Die kenmerken lijken heel duidelijk aan de fantasie van mensen te zijn ontbloot. De fantasie namelijk die als doel had om de mensen, en dan met name de kinderen, bang te gaan maken. Die kenmerken van draken uit de sages doen in ieder geval kinderlijk gekunsteld aan.